Din hija il- Liturgija tat-Tieni Hadd tar-Randan (2019) bi hsibijiet  min Joe Rapa.

Ir-Randan ikellimna l-ħin kollu fuq konverżjoni, u l-Liturġija tal-Kelma fl-Ewkaristiji kollha matul dan iż-żmien tagħmel l-istess, għalkemm, ngħiduha kif inhi, min għandu widnejh “miftuħa”, is-sena kollha jisma’ l-ilmijiet tal-Magħmudija iħaxwxu ġewwa fih bi stedina ħelwa biex ngħarfu iktar lil Kristu u l-Misteru tal-Għid tiegħU. 

Konverżjoni tista’ tfisser “tisma’”.  Ħafna għandhom widnejn torox għall-Kelma tas-salvazzjoni, u miftuħin beraħ għall-istorbju tad-dinja.  Konverżjoni tista’ tfisser ukoll “tara”.  X’tara?  Tara bl-għajnejn tal-Fidi li anke fis-Salib, fil-mumenti li ma jogħġbukx, hemmhekk, propju hemmhekk hemm l-Imħabba ta’ Alla li qed jgħaddik mit-tiġrib biex jgħaddik għaż-żerniq ta’ glorja li għadek ma tafx x’inhi.  Mhux dan hu l-Għid?  Ħajjitna hi mimlija Għidijiet.  Li kieku kellna nirrakkontaw!  Problemi, mumenti ta’ kriżi, tbatija, dlam, Alla donnu rieqed... imbagħad, jekk tistenna bis-sabar, jekk issib saħħa ta’ fiduċja fik, jisbaħ żgur.  Żgur fuq li hu żgur li kull tbatija twelled iktar Ħajja, iktar Fidi, iktar Imħabba u Salvazzjoni.

Mhux ta’ b’xejn li l-Kolletta, l-ewwel talba li jgħid il-Presbiteru fil-quddiesa ta’ dan il-Ħadd, tgħid: “Agħmel, Mulej, li nsaffu l-għajn ta’ ruħna ħalli nithennew bid-dehra tal-glorja tiegħek!”  Il-glorja ta’ Alla tinsab kullimkien madwarna, u fl-Istorja tagħna, aħna min aħna. Li kieku kellna “naraw” tajjeb konna nilmħu l-passi tal-Mulej li dejjem mexa qabilna.  Kollox fih sens.  Dan jgħidu min għandu għajnejn spiritwali, anke jekk it-tbatija tbeżżgħu, u jiġu mumenti meta ma jaċċettax l-Istorja.  Kollox huwa proċess ta’ Għid.  Tbatija li twassal għat-twelid, għall-maturità fil-Fidi. Dlam li jwassal għad-Dawl.  Mewt li twassal għall-Ħajja.  Hekk jaħdem Alla.  Hekk ħadem ma’ Ibnu. Hekk qiegħed jaħdem l-Istorja tas-Salvazzjoni tagħna.

L-Istorja ta’ Abraham hi l-Istorja tiegħi u tiegħek.  Abraham kien “agħma”.  “Agħma” bħal kull pagan ieħor.  Kien pagan bħal niesu kollha.  Qatt ma kien sema’ b’Alla u kellu ħafna allat.  Kien sinjur.  Imma kien “agħma”.  Kien raġel imdejjaq, anke jekk ma kien jonqsu xejn.  Kien “agħma” għax ħaseb li l-Ferħ tiegħu kien li jkollu iben, u tfal ma kellux u lanqas seta’ jkollu. Ma setax jara l-Imħabba ta’ Alla fl-Istorja għax l-Istorja kienet qżież għalih għax dak li qalbu xtaqet ma kellux.  Min jaf kemm-il darba konna f’din is-sitwazzjoni.  Ekku kif jaħdem Alla!  Jibgħaat problema.  Problema kbira.  In-nies tad-dinja jgħidu: “Kemm hi kerha xortija!”  Imma mhux veru li teżisti x-xorti.  Jeżisti Alla li jmexxi l-Istorja tiegħi u tiegħek.  Jekk Hu jagħtina “għajnejn” safja, “naraw” li kollox fih sens, u li kollox imexxini lejn ġid li lanqas biss nobsru.

Abraham ried tifel.  Tifel wieħed.  Alla jwegħdu ġnus!  Kif inċekknu l-ħajja aħna!  Alla hu għajjur għall-ġid tagħna.  Ma jridx iħallina nikkuntentaw bil-ftiet, meta jrid jagħtina pranzu ta’ Re.  Hu jridna “nħarsu” ’l fuq lejn il-kwiekeb u mhux naħlu ħajjitna “nħarsu” lejn it-tajn tal-art u nirriflettu fuqu.  Din hi l-konverżjoni!  Alla ma jrid jeħdilna xejn, anzi Hu jrid jagħtina, jagħtina, jagħtina!!  Alla hu Aħbar Tajba għalina lkoll.

Abraham emmen lil Alla u fada fiH, u minħabba f’hekk, illum, aktar minn ħamest elef sena wara, għadna nitkellmu fuqu!  U kulma ried hu kien li jgħix ħajja kwieta u jmut u jħalli ġidu lil ibnu.  Daqshekk. Daqshekk ried.  U Alla ma jissaportiniex.  Ma jiflaħx jarana nitmejlu b’wirt tal-għaġeb li Hu għandu għalina.  Jibda terremot f’Ħajjitna li jqallbilna kollox.  Min għandu għajnejn biex “jara”, jgħid f’qalbu: “Il-Mulej dan!” 

Xi grazzja kbira hi l-Fidi li ddawwal kollox, is-sabiħ u l-ikrah.  Kemm nies resqu lejn il-Mulej imregħda minn xi esperjenza “kerha” li fl-aħħar mill-aħħar kienet Grazzja, għax skoprew li Alla hu Teżor li huma qatt ma kienu se jintebħu bih.  Min jaf kemm nies dan ma jobsruhx għax m’għandhomx għajnejn biex jaraw l-għemejjel ta’ Alla, u jibqgħu hekk sal-mewt.

Imma min “jara” jgħid: “Il-Mulej id-dawl u s-salvazzjoni tiegħi, minn min għandi nibża’?  Il-Mulej hu l-kenn tiegħi, quddiem min għandi nitwerwer?”  (S. 27, 1).  Dan il-bniedem ma jixbax ifittex lil Wiċċ Alla u jitniehed quddiemu biex jagħtih aktar “Dawl”, għax min daq il-ħlewwa tal-Mulej ikun irid iktar.  Hu l-bniedem li lanqas il-mewt fiżika li toqrob ma ddallamlu “għajnejh” għax imut waqt li jlissen: “Nemmen li se nara t-tjieba tal-Mulej f’art il-ħajjin!”  (S. 27, 13).

Ħa tkun is-sema l-veru pajjiż tagħna, kif se jgħidilna Pawlu.  Ħa jkollna l-Grazzja li iktar kemm jikber Kristu fina, iktar tikber ix-xewqa li niltaqgħu miegħu “fiżikament” u nistrieħu hemm fejn m’hemmx iktar dmugħ, inkwiet, tbatija, biża’ u lanqas iktar mewt.  Dan it-tħannin għal Kristu jibda fin, fin irattab l-iggranfar tagħna mad-dinja u ma’ din il-ħajja, u nibdew inħarsu ’l quddiem, għax tassew li l-isbaħ għadu ġej.

It-tliet dixxipli li “raw” lil Ġesù fuq it-Tabor, daqu ftit dan il-Ferħ, dan il-Ħelsien, dan l-Għaġeb li qatt ma kienu ħolmu bih.  Huma “raw “ lil Ġesù fil-Glorja.  Mhux Hu li nbidel, għax Hu, anke jekk “ċekken lilu nnifsu sa fuq is-Salib” (ara Fil. 2, 6-11), dejjem kellu l-Glorja ta’ Alla moħbija taħt il-miżerja ta’ ġisem il-bniedem.  Kienu l-appostli li ġiethom il-Grazzja li jinfetħulhom għajnejhom u jaraw ir-rejaltà moħbija lill-bnedmin.  Pietru, Ġakbu u Ġwanni “raw” il-Ħajja l-oħra, il-Ħajja ta’ Dejjem, u ferħu, u beżgħu fl-istess ħin.  Ma ridux jinżlu minn hemm lejn “id-dinja” għax raw ħwejjeġ li la għajn qatt ma rat u lanqas widna qatt ma semgħet.

Il-Liturġija tal-Kelma Tieni Ħadd tar-Randan

L-Ewwel Qari:  Ġenesi 15, 5-12,  17-18.

F’dak iż-żmien: il-Mulej ħareġ lil Abram ’l barra u qallu: “Ħares sewwa lejn is-smewwiet u għodd il-kwiekeb, jekk għandek ħila tgħoddhom.” U żied jgħidlu: “Hekk għad ikun nislek.”

U hu emmen fil-Mulej, u dan għaddhulu b'ġustizzja.  U qallu: “Jiena l-Mulej li ħriġtek minn Ur tal-Kaldin, biex nagħtik din l-art b'wirt.”  U qallu Abram: “Ja Sidi Mulej, kif inkun naf li se niritha?”  U wieġbu: “Ħudli għoġla ta' tliet snin, mogħża ta' tliet snin, muntun ta' tliet snin, gamiema u ħamiema.”  U ħadlu dawn kollha, u qasamhom min-nofs, u kull nofs qiegħdu biswit l-ieħor; imma l-għasafar ma qasamhomx.  U niżlu l-għasafar tal-priża għal fuq l-iġsma mejtin, imma Abram gerrixhom lura.

Hi u nieżla x-xemx waqa' fuq Abram ngħas qawwi, u waqgħu fuqu biża' u dalma kbira. Meta x-xemx kienet niżlet u kien dalam, kenur idaħħan u lsien nar iżiġġ qasmu minn bejn il-bċejjeċ tal-laħam.  Dakinhar il-Mulej għamel patt ma' Abram u qallu: “Lil nislek nagħti din l-art, mix-xmara ta' l-Eġittu sax-xmara l-kbira, ix-xmara ta' l-Ewfrat.

Salm Responsorjali: Salm 27

Il-Mulej id-dawl u s-salvazzjoni tiegħi;                                           

minn min għandi nibża'?

Il-Mulej hu l-kenn tiegħi;

quddiem min għandi nitwerwer?

Isma', Mulej, leħen l-għajta tiegħi,

ħenn għalija u weġibni.

"Ejja," għedt f'qalbi, "fittex 'il wiċċu";

jien wiċċek infittex, Mulej.

La taħbix wiċċek minni,

la twarrabx bl-herra l-qaddej tiegħek.

Inti l-għajnuna tiegħi;

Nemmen li għad nara

t-tjieba tal-Mulej f'art il-ħajjin.

Ittama fil-Mulej, żomm sħiħ u qawwi qalbek;

ittama fil-Mulej.

It-Tieni Qari: Filippin 3, 17 – 4, 1.

Ħuti, ixbhu lili, u ħarsu lejn dawk li jimxu skond l-eżempju li rajtu fina.  Għaliex hawn ħafna - dan għedthulkom bosta drabi, imma issa ntennihulkom bid-dmugħ f'għajnejja - hawn ħafna li jġibu ruħhom bħal għedewwa tas-salib ta' Kristu.  It-telfien għad ikun tmiemhom; alla tagħhom hu żaqqhom, jiftaħru b'dak li jmisshom jistħu minnu, u moħħhom biss fil-ħwejjeġ tad-dinja. 

Imma aħna pajżani tas-sema; minn hemm bil-ħerqa nistennewh jiġi, is-Salvatur tagħna Sidna Ġesù Kristu.  Hu għad irid ibiddlilna l-ġisem imsejken tagħna fis-sura tal-ġisem glorjuż tiegħu, bil-qawwa tas-setgħa li għandu li jġib kollox taħtu.

Għalhekk, intom, ħuti li intom l-għożża u x-xewqa tiegħi, ferħ u kuruna tiegħi, żommu sħiħ fil-Mulej, maħbubin tiegħi.

Evanġelju: Luqa 9, 28b – 36.

 F’dak iż-żmien: Ġesù ħa miegħu lil Pietru, lil Ġwanni u 'l Ġakbu, u tala' fuq il-muntanja biex jitlob.  U ġara li huwa u jitlob, id-dehra ta' wiċċu tbiddlet u l-ilbiesi tiegħu saru ta' bjuda li tgħammex.  U kien hemm żewġt irġiel jitħaddtu miegħu, Mosè u Elija, [Lq:9:31] li dehru fil-glorja, jitħaddtu fuq it-tmiem ta' ħajtu li kellu jseħħ f'Ġerusalemm. 

Pietru u sħabu kienu mejtin bin-ngħas, imma baqgħu mqajjmin sewwa, u raw il-glorja tiegħu u ż-żewġt irġiel li kienu miegħu.  Xħin dawn it-tnejn kienu se jinfirdu minnu, Pietru qal lil Ġesù: "Mgħallem, kemm hu sew li aħna hawn! Ħa ntellgħu tliet tined, waħda għalik, waħda għal Mosè, u waħda għal Elija." Ma kienx jaf x'inhu jgħid.  

Waqt li kien qiegħed jgħid dan, ġiet sħaba u għattiethom u huma beżgħu kif daħlu fis-sħaba.  U minn  ġos-sħaba nstama' leħen jgħid: "Dan hu Ibni l-maħtur, lilu isimgħu."  Malli nstama' l-leħen Ġesù sab ruħu waħdu. Huma żammew is-skiet, u għal dawk il-jiem ma qalu xejn lil ħadd minn dak li kienu raw.