Din hija il-Liturgija tat-Tieni Hadd ta' l-Avvent (2021) bi hsibijiet min Joe Rapa.

Fomm l-Arkanġlu, il-Ħabbar, kellem lill-qassis li ma kellux ħila jemmnu.  “Hu ġej qabel il-Mulej, mimli bl-ispirtu u l-qawwa ta’ Elija.”  (Lq. 1, 17).  Quddiem il-mogħdija tal-Mulej fil-ħajja tal-bniedem dejjem tqum taqtigħa bejn Fidi u Raġuni.  Żakkarija ma kienx Abraham.  Ma sabx fih innifsu Fidi biex jemmen li l-wegħda li kien qed jagħmillu dan ix-“Xi Ħadd” li kellu quddiemu setgħet isseħħ.  Hu u martu kienu lil hemm fiż-żmien mill-età tal-prokrejazzjoni bħalma kienu Abraham u Sarah imma waqt li Abraham ta Glorja lil Alla billi emmen li Hu kien kapaċi jagħmel dak li jgħid u għalhekk ġie meqjus “ġust” minn Alla, Żakkarija mmuta, ma setax jagħti Glorja lill-Mulej għax m’emminx l-Aħbar it-Tajba.

Imma Żakkarija ma setax iżomm ir-“ritorn” tal-Profeta tan-Nar, Elija, milli jitwieled fil-figura tal-iben imwieled mill-ġewwieni tiegħu.  Il-poplu kien jemmen li qabel il-wasla tal-Messija, kellu jidher Elija li kellu jqajjem lil Iżrael mir-raqda, mit-telqa ta’ sekli.  Hekk kien ħabbar  il-Profeta.  Dan il-personaġġ imponenti kellu jqanqal l-ilma qiegħed, kellu jmur lejn il-periferiji u jinkesa bir-riħa timbuttak tan-ngħaġ mitlufa minn dar Iżrael.  Kellu jitbiegħed mill-“kumdità” tat-Tempju, tal-Liturġiji vojta għax ma kinux jirriflettu iktar dak li hemm fil-qalb.  Anke jekk  kien mir-razza tal-qassisin, Ġwanni telaq lejn id-deżert minflok lejn Ġerusalemm u hemm niżel il-kenosi tiegħu fl-inħawi tal-Qumran ma’ sħabu l-Esseni, grupp imwarrab mis-soċjetà, imma li kienu qed ifittxu li jkunu mħejjija għall-wasal ta’ Dak li kien imwiegħed.

Din hija il-Liturgija ta' l-ewwel Hadd ta' l-Avvent (2021) bi hsibijiet min Joe Rapa.

Insellmu lill-qarrejja ta’ din il-paġna, u fil-bidu ta’ Sena Liturġika ġdida nawguraw il-Grazzja l-Kbira lil kulħadd.  Din il-Grazzja l-Kbira hi li aħna nidħlu dejjem iktar, bis-saħħa u d-Dawl tal-Ispirtu s-Santu, fil-Misteru ta’ Kristu, fil-Misteru tal-Mewt u l-Qawmien tiegħU.  Din hi l-ikbar u l-ogħla Rigal li Sid is-Sema u l-art jista’ qatt jagħtina.  Dan hu l-għana veru, l-Għerf tassew!  Li tagħraf l-Imħabba li Alla għandu għalik u li wrihielna f’Ibnu; hu dan li jagħti sens lill-ħajja. 

Fil-bidu tas-Sena tagħha, il-Knisja tgħajjat: “Maran Atha!”, esklamazzjoni Aramajka li bi lsienna tfisser: “Mulej Ejja!”  In-Nisrani jaf li hu pellegrin fuq l-art.  Iktar kemm jikber fis-snin u fl-Għerf qaddis, iktar jagħraf li pajjiżu huwa s-Sema, hemm fejn hemm jistennih Dak li qalbu tafu sewwa, Dak li hu jkun skopra, li  jkun għaraf: il-Mulej Ġesù li ma jmut qatt.  Hemm fejn tgħammar l-Imħabba bla qjies u bla kundizzjoni li lesta tgħannqu magħha.  Hemm fejn l-għejja taħrab u l-Mulej jixxotta minn għajnejna d-dmugħ tal-esperjenzi tagħna fuq l-art u jnixxef għal kollox il-ġrieħi tagħna u aħna nsiru “Imħabba”, ingastati fil-Mulej għal dejjem.

Il-Knisja tgħajjat “Maran Atha” fil-bidu ta’ dan iż-żmien qaddis tal-Avvent għax taf li l-Mulej wiegħed li Hu għad jerġa’ lura fid-dinja fit-tmiem ta’ kollox, biex  jiġbor lil dawk li huma mmarkati bis-Salib fuq ġbinhom, jiġifieri lil dawk li fihom il-Magħmudija Qaddisa kibret u tat frott kotran ta’ Ħajja ta’ Dejjem.  Għax kien fil-Magħmudija li aħna ġejna mmarkati bis-salib fuq ġbina, biż-żejt ifuħ tal-Ispirtu s-Santu.  Iżda hemm ħafna li fihom dan baqa’ biss rit li ma kibirx għax ma ssaqqiex bil-Kelma, bis-Sagramenti, bl-għożża tal-Knisja. 

Din hija il-Liturgija ta' l-ahhar Hadd taz-zmien matul is-Sena (2021) bi hsibijiet min Joe Rapa.

M’hemm l-ebda sens ta’ trijonfaliżmu meta l-Knisja tipproklama u xxandar li Kristu l-Għarus tagħha huwa s-Sultan tal-Ħolqien kollu.  M’hemm l-ebda festa tar-rebħa fuq l-għedewwa.  Issaltan biss l-Imħabba għall-għadu.  Kristu huwa Sultan li jħaddan fiH il-Ħolqien kollu, għax huwa l-Waħdieni li jħobbu b’tali mod li jmut għalih, li jinagħta mingħajr l-ebda ħjiel ta’ egoiżmu.  Kristu huwa l-Waħdieni li kiber billi ċċekken, li ġie mgħolli fuq kollox u kulħadd għax wettaq kenosi, tneżża minn kulma kellu biex jgħolli lil kulħadd ’il fuq.

L-Antifona tad-Dħul taċ-Ċelebrazzjoni Ewkaristika tal-lum, meħuda mill-Apokalissi, tiddiskrivi eżatt il-karattru ta’ dan is-Sultan u din is-Saltna.  “Jistħoqqlu l-Ħaruf li kien maqtul li jirċievi l-qawwa u l-għana u l-għerf u s-saħħa u l-ġieħ u l-glorja u t-tifħir; lilu l-glorja u s-setgħa għal dejjem ta’ dejjem.  (Apok. 5, 12;  1, 6).  Dan hu Sultan, din hija Saltna, din hija Rebħa għal kollox differenti minn dawk li toffri d-dinja.  Kristu rebaħ meta tilef.  Meta miet sar Ħaj għal Dejjem.  Meta inagħta fuq is-Salib bħala tpattija għal kulħadd, sar is-Sid ta’ kulħadd.  Fir-rebħa hemm it-telfa għall-infern.  Il-Mewt li hi l-frosta li biha l-infern iwerwer lilna, saret l-istrument li bih l-Imħabba wriet li hi aqwa mill-mibegħda, id-Dawl aqwa mid-dlam, il-Maħfra aqwa mid-dnub, il-Ħelsien aqwa mill-jasar.  L-infern jitriegħed quddiem id-dehra tal-bniedem divinizzat, magħmul iben adottat minn Alla, mogħti natura ġdida, dik ta’ Alla nnifsu.